Home sweet home

Maandag 21 januari
Onze laatste dag in Ghana alweer! We hebben lekker nog even de kans gepakt om in het zonnetje te zitten en te werken aan ons kleurtje. 's Middags weer fufu met pindasoep gegeten. Deze keer was de soep mega pittig!!! Echt niet normaal meer. De smaak was ook minder lekker. Dat was jammer.

We hadden extra betaald zodat we onze kamer nog wat langer konden gebruiken. Toen we wilden douchen kwam er amper water uit de kraan en als je de douchekop op hoofd hoogte hield kwam er helemaal geen water meer uit! Ik ben toch maar even naar de receptie gelopen, bleek dat ze waterpomp hadden uitgezet omdat die zoveel lawaai maakte! Typisch Ghana weer. Gelukkig konden ze hem zo weer aanzetten en hebben we toch lekker kunnen douchen.

We hadden een taxi besteld voor 18 uur en om 17.45 stond hij er al! Dat was wel een verassing en we waren ook nog niet volledig klaar. Maar uiteindelijk goed op tijd vertrokken en we waren ruim op tijd op de luchthaven. Onze chauffeur wou ons eerst afzetten bij de aankomsthal in plaats van de vertrekhal. Toen we bijna bij de goede deur waren sloeg de auto af en kreeg hij hem ook niet meer gestart. Heerlijk met een hele rij toeterende auto's achter je! Hij heeft de auto een stuk verder geduwd, maar kwam een verkeersdrempel niet op. Dus Jeroen is uitgestapt en heeft even meegeduwd. Er kwam al snel iemand aan die even zou helpen met de auto aanduwen. We konden nog net onze tassen uit de auto halen voordat die man de auto alweer de weg op duwde. Ze gingen eerst niet hard genoeg om te starten, maar uiteindelijk lukt het. Ondertussen was de taxi al een heel stuk verder gereden. Wij hadden wel onze tassen gelukkig, maar hadden nog niet betaald. We hadden al een heel stuk achter die taxi aangelopen, maar hij ging toch harder dan wij. Ik was er eerlijk gezegd al klaar mee, als hij zo wegrijd wil ik het geld ook best houden hoor. Maar Jeroen is helemaal achter die auto aan gegaan en heeft hem uiteindelijk toch nog kunnen betalen. De taxichauffeur had de auto ondertussen wel aan de kant gezet, maar het was een flink stuk verderop.

Inchecken ging allemaal goed. Alles was verbazend georganiseerd. Er stond overal personeel om te wijzen naar welke rij je moest en om ervoor te zorgen dat iedereen op zijn beurt wacht enzo, heel netjes. We hadden allebei 2 tassen, onze backpack en nog een tas met allemaal souvenirs en wat dingen die niet meer in mijn backpack pasten.
De paspoortcontrole was even spannend. Voor degene die het niet meer weten, mijn visum was niet goed verlengd (2 weken ipv een maand) en daardoor ben ik een week langer in het land gebleven dan mijn visum geldig was. Jeroen en ik mochten samen naar een hokje. De douanier bekeek mijn paspoort en visum aandachtig en begon enthousiast op een papiertje te schrijven. Oh oh, dat zag er niet zo goed uit. We hadden niet zoveel geld meer, dus een flinke boete konden we niet betalen. Maar uiteindelijk legde hij het papiertje gewoon op een stapeltje en pakte Jeroens paspoort. Dat viel mee!! Hij keek wel verbaasd naar Jeroens paspoort, en vroeg wat wij van elkaar waren. Toen we zeiden dat we 'verloofd' waren zei hij heel verbaasd naar mij kijkend 'maar jij bent toch ouder?'. Hij pakte mijn gegevens er nog even bij 'ja ja, echt 2 jaar ouder'. Hij wou toch wel graag weten waarom ik in hemelsnaam voor een jongere man ging, dat was toch raar, ik hoorde met een oudere man te zijn. Hahaha. Daarna zei hij wel tegen Jeroen dat hij jaloers was, haha.

Achter de douane nog van ons laatste geld wat te eten gekocht en de rest opgemaakt aan chocolade.
Met wat vertraging vertrokken vanuit Accra, maar een goede vlucht gehad.


Dinsdag 22 januari
Om 6.10 landden we op Schiphol. In Ghana was het nog iets van 35 graden, maar in Nederland werden we verwelkomd door sneeuw en een ongeveer 40 graden temperatuurverschil. Echt zooo koud!!!
Op een toilet trok ik snel mijn mooie Ghaneze jurk aan om mijn vrienden en familie te verassen. We hoefden niet lang op onze tassen te wachten.
Het was super leuk om iedereen weer te zien :D. We hebben met z'n allen even ontbeten op Schiphol. Daarna moest iedereen naar werk en reden wij met Jeroens ouders naar huis.


Maandag 4 februari
Ondertussen zijn we alweer bijna 2 weken terug in Nederland. Het gewone leven is weer begonnen en ik ben alweer redelijk gewend hier. Ik heb ontzettend veel herinneringen en meer dan 3500 foto's over.
Als ik naar de foto's kijk kan ik me bijna niet voorstellen dat ik daar echt ben geweest. Ik mis de kinderen van mijn gastgezin enorm, vooral mijn Khadidia natuurlijk. Sahada vertelde dat ze nog steeds elke ochtend voor de deur van mijn voormalige slaapkamer staat. In de laatste weken droeg ze namelijk elke ochtend mijn toilettas naar het badhuis. Hoe schattig is dat!
Ghana is voor mij een reis geweest met grote tegenstellingen. Ik heb momenten gehad waarop ik echt naar huis wilde en er helemaal klaar mee was, en ik heb momenten gehad waarop ik helemaal blij en gelukkig was en me gezegend voelde dat ik dit allemaal heb mee mogen maken. Ergernissen over het niet nakomen van afspraken en het constante oplichten wisselden zich af met blije momenten met de kinderen van mijn gezin en de voldoening die ik haalde uit mijn werkzaamheden daar. Het hoogtepunt was natuurlijk de geslaagde babyreanimatie. Al met al een geweldige ervaring die ik voor geen goud had willen missen.